روزهای ۱۴ و ۱۵ خرداد در تقویم جمهوری اسلامی ایران دارای اهمیت ویژه‌ای هستند. این روزها، هر کدام به نوعی نمایانگر رویدادهای مهم تاریخی و مذهبی‌اند که تأثیرات عمیقی بر روند تحولات سیاسی و اجتماعی کشور داشته‌اند. بررسی دقیق این روزها می‌تواند به درک بهتری از تاریخ معاصر ایران و نقش این وقایع در شکل‌گیری هویت ملی و مذهبی کمک کند.
در ۱۴ خرداد ۱۳۶۸، ایران یکی از برجسته‌ترین رهبران خود را از دست داد. امام خمینی (ره)، با رهبری انقلاب اسلامی و تأسیس جمهوری اسلامی، نقش بی‌بدیلی در تحولات سیاسی و اجتماعی ایران ایفا کرد. رحلت او نه تنها در ایران بلکه در سطح بین‌المللی نیز بازتاب‌های گسترده‌ای داشت. بررسی ابعاد مختلف رهبری امام خمینی (ره) از منظر سیاسی، اجتماعی و فرهنگی می‌تواند به شناخت بهتری از تأثیرات عمیق او بر جامعه ایرانی و جهان اسلام منجر شود.
۱۵ خرداد ۱۳۴۲ به عنوان نقطه عطفی در تاریخ مبارزات مردمی علیه رژیم پهلوی شناخته می‌شود. این قیام که در واکنش به دستگیری امام خمینی (ره) صورت گرفت، نشان‌دهنده نارضایتی عمیق مردم از رژیم شاهنشاهی بود. بررسی این قیام از منظر تاریخی و جامعه‌شناسی، ابعاد مختلف اعتراضات مردمی و نقش آن در شکل‌گیری روند انقلاب اسلامی را روشن می‌سازد. این قیام به لحاظ جامعه‌شناختی نیز نشان‌دهنده بسیج اجتماعی و اتحاد نیروهای مختلف در برابر استبداد است.
این دو روز نه تنها یادآور رهبری معنوی امام خمینی (ره) و مبارزات مردم ایران است، بلکه به عنوان نمادی از پیوند عمیق میان دین و سیاست در تاریخ معاصر ایران مورد توجه قرار می‌گیرد که بررسی این روزها از منظرهای مختلف می‌تواند به فهم بهتری از چگونگی شکل‌گیری هویت ملی و مذهبی ایرانیان کمک کند.
روزهای ۱۴ و ۱۵ خرداد، به عنوان دو روز مهم در تاریخ معاصر ایران، نشان‌دهنده تحولاتی بنیادین در جامعه ایرانی هستند. این روزها با گرامیداشت یاد و خاطره امام راحل (ره) و شهدای انقلاب اسلامی، فرصتی برای بازنگری در مسیر طی شده و تجدید عهد با آرمان‌های انقلاب اسلامی فراهم می‌کنند.